03.ΦΙΛΕ ΜΟΥ

Φίλε μου,
δεν ειμ' εκείνο που φαίνομαι.
Το θώρι μου δεν ειν' άλλο παρά το ντύμα που φοράω
- φροντισμένα υφασμένο ρούχο -
που με προστατεύει από τα ερωτήματά σου κι εσένα από την ολιγωρία μου.

Το «Εγώ» σε μένα, φίλε μου, σπίτι του έχει το σπίτι της σιγής,
και μες σ' αυτό θ' απομείνει για πάντα, απαρατήρητο, απρόσιτο.

Δε θέλω να σε κάνω να πιστέψεις τα όσα λέω κι ούτε να μπιστευτείς στα όσα κάνω
- γιατί τα λόγια μου δεν ειν' άλλο παρά οι δικές σου σκέψεις ηχοποιημένες κι οι πράξεις μου, οι δικές σου ελπίδες δραματοποιημένες.

"Οταν εσύ λες: «Ο αγέρας πνέει ανατολικά»,
λέω κι εγώ:
«Ναι, ανατολικά πνέει»,
γιατί δε θέλω να σ' αφήσω να μάθεις πως ο νους μου δεν κατοικεί πάνω στον αγέρα,
μα πάνω στη θάλασσα.

Δεν μπορείς να καταλάβεις τις ποντοπόρες σκέψεις μου,
κι ούτε θα σ' άφηνα να τις καταλάβεις..
Θέλω να 'μαι μοναχός μου με τη θάλασσα.

Όταν είναι μέρα για σε, φίλε μου, είναι νύχτα για μένα· κι όμως
και τότε ακόμα μιλώ για μεσημέρια που χορεύουν πάνω στους λόφους και για πoρφυρές σκιές που κρυφογλιστρούν στις πεδιάδες, άκρη σ' άκρη·
γιατί εσύ δεν μπορεις ν' ακούσεις τα τραγούδια του σκοταδιού μου κι ούτε να δεις τα φτερά μου να φτεροκοπάνε προς τ' αστέρια - και, με χαρά μου,
δε θα σ' αφήσω να τα δεις ή να τ' ακούσεις.

Θέλω να 'μαι μοναχός μου με τη νύχτα.

Όταν εσύ ανεβαίνεις τα ουράνια σου, κατεβαίνω εγώ την Κόλασή μου -
όμως και τότε με καλεις ακόμα πάνου από το αγεφύρωτο βάραθρο:
«Σύντροφέ μου και συστρατιώτη μου»,
και σου αντιφωνάζω:
«Συστρατιώτη μου, σύντροφέ μου» -
γιατί δε θέλω εσύ να δεις την Κόλασή μου.
Η φλόγα θα 'καιγε την όρασή σου κι ο καπνός θα 'πνιγε τα ρουθούνια σου.
Κι αγαπω υπερβολικά την Κόλασή μου, που να μη θέλω και σένα επισκέπτη της.
Θέλω να 'μαι μοναχός μου με την Κόλαση.

Αγαπας την Αλήθεια, την Ομορφιά, τη Δικιοσύνη·
κι εγώ, για λογαριασμό σου παραδέχομαι,
λέω πως είναι καλό και πρέπον ν' αγαπά κανείς τέτοια πράγματα.
Μα μέσα στήν καρδιά μου γελώ γι' αυτές τις αγάπες σου.
Κι όμως, να δεις δε θα σ' αφήσω, το γέλιο μου.
Θέλω να γελώ μοναχός μου.

Φίλε μου, είσαι καλός, προφυλακτικός και σοφός· μάλιστα:
είσαι τέλειος - κι εγώ, λοιπόν, σοφά μιλώ μαζί σου, προσοχή γεμάτος.
Κι όμως, είμαι τρελός.
Μα φοράω στην τρέλα μου μια μάσκα.
Θέλω να 'μαι τρελός μοναχός μου.

Φίλε μου,
δεν είσαι φίλος μου, αλλά πως να σε κάνω να το νιώσεις;
Τό μονοπάτι μου δεν είναι το μονοπάτι σου,
κι όμως περπατάμε αντάμα, χέρι χέρι.

........
O TΡΕΛΟΣ - Οι παραβολές και τα ποιήματά του
Μετάφραση :Στάυρος Μελισσηνός