ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Και μια γυναίκα που κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά της είπε ,
Μίλησέ μας για τα Παιδιά.
Κι εκείνος είπε:
Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη Ζωή.
Ερχονται στη ζωή τους με την βοήθεια σας αλλά όχι από εσας.
· και μ'όλο που είναι μαζί σας – δεν ανήκουν σε σας.
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας, γιατί αυτά έχουν δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να τους δώσετε μια στέγη στο σώμα τους, όχι όμως και στην ψυχή τους, γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθήτε ούτε στα όνειρά σας. Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε, μην προσπαθήτε όμως να τα κάνετε όμοιά σας. Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω και δεν σταματά στο χτες.
Είστε το τόξο απ’ το οποίο εκτοξεύονται τα παιδιά σας σαν ολοζώντανα βέλη.
Ο τοξότης βέπει το σημάδι πάνω στο μονοπάτι του απείρου και σας λυγίζει με τη δύναμή του ώστε τα βάλη του να τιναχτούν γοργά και μακρια.
Το λύγισμα σας στο χέρι του τοξότη ας είναι για σας χαρά.
Γιατί όπως αυτός αγαπά τα βέλη που πετούν ,έτσι αγαπά και τα τόξα που είναι σταθερά .