Κι ό ύφαντης είπε, Μίλησέ μας για τα ρουχα.Κι εκείνος απάντησε:
τα ρουχα σας κρύβουν πολλη άπο την ομορφιά σας, κι ώστόσο δεν κρύβουν την ασχήμια σας.
Και μ' όλο που γυρεύετε στα ρουχα την ελευθερία της άτομικότητας, μπορεί αυτα να γίνουν χαλινάρι και άλυσίδα σας.
Μακάρι να μπορούσατε να άνταμώνατε τον ηλιο και τον ανεμο πιο πολυ με το κορμί σας και λιγότερο με τα ρουχα σας.
Γιατι ή ανάσα της ζωης βρίσκεται στο φως του ηλιου και το χέρι της ζωης είναι ό ανεμος.
Μερικοι απο σας λένε, «Είναι ό βοριας που ύφανε τα ρουχα που φορουμε.»
Κι εγω λέγω, ναί, ηταν ό βοριάς,
Άλλα ό αργαλειός του ηταν ή ντροπή σας, και τα νήματά του το αδυνάτισμα των νεύρων σας.
Κι δταν τέλειωσε τη δουλειά του, γέλασε μέσα στο δάσος.
Μη λησμονειτε ότι ή σεμνότητα είναι σα μια ασπίδα ενάντια στο μάτι του ακάθαρτου.
Κι όταν δε θα ύπάρχει πια ακάθαρτος, τί θα ηταν ή σεμνότητα παρα δεσμα και βρώμισμα της ψυχης;
Και μή ξεχνατε πως ή γη χαίρεται να αγγίζει τα γυμνά σας πόδια και οί ανεμοι ποθουν να παίζουν με τα μαλλιά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου