ΠΡΟΣΩΠΑ

Με χίλιες όψεις πρόσωπο μου 'τυχε να 'χω δει,

και πρόσωπο μ' ανάλλαχτη τη μια και μόνη του όψη,

σαν εκμαγείο που κρατουν πολλοί (στερνή φυγή ...)

όταν το δρέπανο του χάρου τον καρπό έχει κόψει.

Έχω απαντήσει πρόσωπο,

που μπόρεσα να δω

μέσ' απ' την έξω λάμψη του,

της ασκήμιας τα βύθια,

και πρόσωπο που χρειάστηκε

ν' αποκαλύψω οδό στις λάμψες του,

την ομορφιά για να χαρώ στ'αλήθεια.

Γέρικο πρόσωπο έχω δει,

περγαμηνή σωστή,

που τίποτα δεν εγραφε πια για τα περασμένα,

κι αντάμωσα λείο πρόσωπο,

σωστά που αν διβαστεί

για, πράξεις και για πράγματα,

τα πάντα έχει γραμμένα.

Τα πρόσωπα γνωρίζω εγώ

γιατί κοιτάζω πίσω

απ' του δικού μου του ματιού,

που υφαίνεται,την πλέξη·

κι ότι γραμμένο κι άγραφο

χαρτί σαν ατενίσω,

πραγματικότητες πεζές βγάζω:

λέξη πρός λέξη.