Τρεις μέρες, αφού 'χα γεννηθεί, κι όπως ήμουν ξαπλωμένος στη μεταξόστρωτη κούνια μου, θωρώντας με κατάπληχτη δυσαρέσκεια τα του καινούργιου κόσμου,
τριγυρνά μου,
η μητέρα μου μίλησε στην παραμάνα, λέγοντας:
«πως τα πάιει το παιδί μου;»
Κι η παραμάνα απάντησε:
«Καλά τα πάει, κυρία, το τάισα τρεις φορές·
και δεν έχω ξαναδει ποτέ άλλο μωρό τόσο μικρό νά'ναι και τόσο χαρωπό».
Κι εγώ εξοργίστηκα και φώναξα:
«Δεν ειν' αλήθεια, μητέρα·
το κρεβάτι μου ειναι σκληρό, και το γάλα του θηλασμού πικρόγευστο στο στόμα μου.
Η μυρουδιά του στήθους μου πνίγει τα ρουθούνια,
κι είμαι τρισδυστυχισμένο».
Μα η μητέρα μου δεν κατάλαβε, ούτε κι η παραμάνα·
γιατί γλώσσα μου ήταν η γλώσσα κείνου του κόσμου απ' όπου 'χα έρθει.
Και στις, είκοσι και μιά, μέρες της ζωής μου, που βαφτιζόμουνα - ο παπάς είπε στη μητέρα
μου:
«Πρέπει στ' αλήθεια να είσαστε ευτυχισμένη,
κυρία, που ο γιός σας γεννήθηκε χριστιανός».
Κι εγώ ξαφνιάστηκα - κι είπα στον παπά:
«Τότε η μάνα σου, στους ουρανούς, πρέπει να 'ναι δυστυχισμένη
που εσύ δε γεννήθηκες χριστιανός».
Μα κι ο παπάς, τα ίδια: δεν κατάλαβε τη γλώσσα μου.
Και μετά από εφτά φεγγάρια, ένας μάντης με κοίταξε μια μέρα κι είπε στη μητέρα μου:
«Ο γιός σου θα γίνει πολιτικός και μέγας αρχηγέτης».
Κι εγώ έσκουξα:
«Αυτή 'ναι ψευτοπροφητεία·
γιατί εγώ, μουσικός θα γίνω και τίποτα απ' όσα λέει».
Μα ακόμα κι αυτό τον καιρό ήταν η γλώσσα μου ακατάληπτη
- κι ήταν μεγάλη η κατάπληξή μου.
Κι ύστερα από τριάντα και τρία χρόνια, που
στο μεταξύ η μητέρα μου, κι η παραμάνα μου, κι ο παπάς, είχαν όλοι τους πεθάνει
(η σκιά του Θεού ας βρίσκεται πάνου από τα πνεύματά τους)
ο μάντης ζούσε ακόμα.
Και χτες τον συναπάντησα κοντά στην πύλη του ναου·
κι όπως μιλούσαμε μου είπε:
«Πάντα μου το 'ξερα πως θα γινόσουν μεγάλος μουσικός.
Ακόμα κι από τα γεννοφάσκια σου προφήτεψα και προείπα το μέλλον σου».
Κι εγώ τον πίστεψα
- γιατί τώρα πια έχω κι εγώ λησμoνημένη τη γλώσσα εκείνου,
τ' αλλουνού κόσμου.
....
O TΡΕΛΟΣ - Οι παραβολές και τα ποιήματά του
Μετάφραση :Στάυρος Μελισσηνός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου