ΟΜΙΛΙΑ

KΑΙ τότε κάποιος λόγιος είπε, Πές μας για την Όμιλία.
Κι εκεινος αποκρίθηκε λέγοντας:
Μιλάτε όταν παύετε να βρίσκεστε σε ειιρήνη με τη σκέψη σας
Κι όταν δεν μπορειτε άλλο πια να μείνετε στη μοναχικότητα της καρδιάς σας, τότε ζειτε στα χείλη σας, και ό ηχος είναι μία διασκέδαση κι ενα σκότωμα τού καιρού.
Και στην όμιλία σας τις περισσότερες φορες μισοδολοφονειται η σκέψη.
Γιατι η σκέψη είναι ενα πουλι τοϋ διαστήματος, και μέσα στό κλουβι τών λέξεων μπορει βέβαια να ξεδιπλώσει τα φτερά του, αλλα δεν μπορει να πετάξει.
"Οταν συναντατε τό φίλο σας στό δρόμο ή στην αγορά, αφηστε τό πνεϋμα που είναι μέσα σας να κινήσει τα χείλη σας και να κατευθύνει τη γλώσσα σας.
Άφηστε τη φωνη που είναι μέσα στη φωνή σας να μιλήσει στο αφτι του αφτιου του . Γιατι η ψυχή του θα κρατήσει την αλήθεια της καρδιάς σας, ακριβώς όπως η γλώσσα θυμάται τη γεύση του κρασιου.
Κι όταν τό χρώμα εχει ξεχαστει κι η κούπα δεν ύπάρχει πιά.
Ύπάρχουν ανάμεσά σας εκεινοι που αναζητουν τόν όμιλητικό επειδη φοβουνται να μείνουν μόνοι.
H σιωπη της μοναξιάς φανερώνει στα μάτια τους τους γυμνους έαυτούς τους και γι' αυτο προτιμουν να δραπετέψουν.
Και ύπάρχουν εκεινοι που μιλουν, και χωρις γνώση ή προηγούμενη σκέψη, φανερώνουν μια αλήθεια που κι οί ίδιοι δεν καταλαβαίνουν.
Και ύπάρχουν εκεινοι που εχουν την αλήθεια μέσα τους, αλλα δεν την εκφράζουν με λέξεις. Στα στήθη αυτών τών ανθρώπων κατοικει τό πνευμα μέσα στη ρυθμικη σιωπή.