Κάποτε βασίλευε, στη μακρινή πόλη του Βίρανι, ένας βασιλιάς που ήταν σοφός και δυνατός συνάμα.
Και, για τη δύναμή του τον σκιάζονταν, μα για τη σοφία του τον αγαπούσαν.
Λοιπόν, στην καρδιά της πόλης υπήρχε ένα πηγάδι, που το νερό του ήταν δροσερό και κρουσταλλένιο, κι από αυτό έπιναν όλοι οι κάτοικοι, ακόμα κι ο ρήγας κι οι αυλικοί του' γιατί άλλο από αυτό δεν υπήρχε.
Μια νύχτα που κοιμόνταν ολάκαιρη η πόλη, μια μάγισσα τρύπωσε μέσα κι έχυσε εφτά σταγόνες, από παράξενο υγρό, στο πηγάδι και είπε:
«Από αυτή την ώρα όποιος από το νερό τούτο πίνει: τρελός θα γίνεται».
Τ' άλλο πρωινό όλοι οι κάτοικοι, μ' εξαίρεση το ρήγα και τον αυλάρχη του, ήπιαν από το πηγάδι και γίνηκαν τρελοί, ακριβώς σαν που 'χε προλαλήσει η μάγισσα.
Κι όλη τη μέρα εκείνη ο λαός, στα στενορύμια και στις πλατιές αγορές, δεν έκανε κι άλλο
πράμα παρά να σιγοψιθυρίζει - ένας στον άλλο - :
"Ο ρήγας είναι τρελός. Ο ρήγας μας κι ο αυλάρχης του χάσαν τα λογικά τους.
Σίγουρα δεν μπορούμε να κυβερνιόμαστε από τρελό βασιλιά.
Πρέπει να τον ξεθρονίσουμε».
Το ίδιο απόγεμα ο ρήγας διέταξε να γεμίσουν ένα χρυσό κύπελο από το πηγάδι.
Κι όταν έφεραν σ' αυτόν το νερό, ήπιε χορταστικά και το έδωσε και στον αυλάρχη του,
να πιει κι εκείνος.
Τότε στην πόλη εκείνη του Βιράνι εγίνηκε χαρά πολύ μεγάλη,
Γιατί: ρήγας κι αυλάρχης μάνι μάνι τα λογικά τους βρήκανε και πάλι ...
.... O TΡΕΛΟΣ - Οι παραβολές και τα ποιήματά του Μετάφραση :Στάυρος Μελισσηνός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου