Ύστερα ένας γέρος , που είχε πανδοχείο, είπε,
Μίλησέ μας για το Φαγητό και το Πιοτό.
Κι εκείνος αποκρίθηκε:
Μακάρι να μπορούσατε να ζείτε με το άρωμα της γης , και σαν αέρινα φυτά να τρέφεστε από το φως.Αλλά αφού πρέπει να σκοτώνετε για να τρώτε, και να κλέβετε από τα νεογέννητα ζώα το γάλα της μητέρας τους για να ξεδιψάσετε , ας γίνεται αυτό σα μια πράξη λατρείας.
Κι ας είναι το τραπέζι σας σα βωμός όπου θυσιάζονται το αγνό και το αθώο του δάσους και του κάμπου γι 'αυτό που είναι τό αγνό και πιο αθώο μέσα στον άνθρωπο.
Όταν σκοτώνετε ένα ζώο πείτε του, μέσα στην καρδιά σας:
"Η ίδια δύναμη που σκοτώνει εσένα , σκοτώνει και μένα , κι εγώ επίσης θα φαγωθώ
Γιατί ο νόμος που παράδωσε εσένα, στο χέρι μου θα παραδώσει κι εμένα σ'ένα δυνατότερο χέρι.
Το αίμα σου και το αίμα μου δεν είναι τίποτ'άλλο από το χυμό που τρέφει το δένδρο του ουρανού"
Kι όταν κομματιάζεις ένα μήλο με τα δόντια σου , πές του μέσα στην καρδιά σου:
"Oι σπόροι σου θα ζήσουν μέσα στο σώμα μου,
Και τα μπουμπούκια τ'αυριανά σου θ'ανθίσουν μέσα στην καρδιά μου,
Και η ευωδιά σου θα γίνει η ανάσα μου,
Και μαζί θα χαιρόμαστε όλες τις εποχές."
Και το φθινόπωρο, όταν μαζεύετε τα σταφύλια από τα αμπέλια σας για το πατητήρι,
πείτε μέσα στην καρδιά σας:
Είμαι κι εγώ ένα αμπέλι , κι ο καρπός μου θα μαζευτεί για το πατητήρι,και σαν το καινούριο κρασί θα μπω στα δοχεία της αιωνιότητας.
Και το χειμώνα όταν ρουφάτε το κρασί, ας είναι ένα τραγούδι μέσα στην καρδιά σας για κάθε κούπα.
Και μέσα στο τραγούδι ας είναι μια ανάμνηση για τις φθινοπωρινές μέρες και για το αμπέλι, και για το πατητήρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου