Τρεις άνθρωποι συναντήθηκαν στο τραπέζι καπηλειού.Ένας υφαντής, ένας ξυλουργός, κι ο τρίτος σκαφτιάς.
Είπε ο υφαντής: «Πούλησα σήμερα ένα λεπτουφασμένο λινό για σάβανο, δυο φλουριά χρυσά.
Ας πιούμε κρασί όσο μας κάνει κέφι».
«Κι εγώ», ειπ' ο ξυλουργός, «πούλησα την καλύτερή μου κάσα. Ας φάμε κι ένα μεγαλόπρεπο ψητό, πίνοντας το κρασί μας».
«Εγώ έσκαψα ένα τάφο, μόνο», είπε ο σκαφτιάς,
«μα τ' αφεντικό μου με διπλοπλέρωσε. Ας πάρουμε και γλυκά μελωμένα».
Κι ολοβραδίς το καπηλειό δούλευε μια χαρά γιατί συχνοπαράγγελναν, πότε κρασί, πότε κρέας, πότε γλυκά. Κι ήταν γεμάτοι κέφι.
Κι ο κάπελας, τρίβοντας τα χέρια του, ήταν όλο χαμόγελα με τη γυναίκα του· μιας κι η πελατεία ξόδευε αλογάριαστα.
'Όταν έφυγαν, το φεγγάρι βρίσκονταν ψηλά κι εκείνοι ροβόλησαν, με τραγούδια και φωνές, αντάμα.
'Ο κάπελας κι η γυναίκα του στάθηκαν στην ξώπορτα της ταβέρνας και τους κοίταζαν, όπως μάκραιναν.
«'Ά! », έκανε η γυναίκα, «τι κύριοι! > Ανοιχτοχέρηδες κι ανοιχτόκαρδοι!
Να 'ταν να μας έφερναν, καθημερνά, τέτοια καλοτυχιά!
Τότες ο γιός μας δε θα 'χε ανάγκη να γένει ταβερνιάρης και να σκληροδουλεύει.
Θα μπορούσαμε να τον μορφώσουμε,
και θα μπόραγε παπάς, να γίνει».
....
O TΡΕΛΟΣ - Οι παραβολές και τα ποιήματά του Μετάφραση :Στάυρος Μελισσηνός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου