ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

ΜΕΤΑ, ενας από τους δικαστες της πόόλης βγηκε μπροστα και εΙπε,

-Μίλησέ μας για το 'Έγκλημα και την Τιμωρία.

Κι εκεινος αποκρίθηκε, λέγοντας:

Είναι σταν, η ψυχή σου περιπλανιέται στον ανεμο,
που εσύ, μόνος και αφύλαχτος, κάνεις αδίκημα στους αλλους και έπομένως στόν έαυτό σου.
Και γι' αυτο το αδίκημα που διέπραξες όφείλεις να κρούσεις και να περιμένεις λίγο καιρο αφύλαχτος στην πόρτα του ευλογημένου.
Σαν τόν ωκεανό είναι τό θεϊκό σου είναι· Και μένει πάντα αμόλυντο.
Και σαν τόν αιθέρα δεν ανυψώνει παρα μόνο αυτους που εχουν φτερά.
Άκόμα και σαν τόν ηλιο είναι τό θεϊκό σου είναι"

Δε γνωρίζει τους ύπόγειους δρόμους του τυφλοπόντικα ουτε γυρεύει τις τρύπες του έρπετου.
Άλλα τό θεϊκό σου ειναι δεν κατοικει μόνο μέσα στην ϋπαρξή σου.
Πολλα από όσα είναι μέσα σου είναι ακόμα ανθρωπος, και πολλα απ' αυτα δεν είναι ακόμα ανθρωπος,
Άλλα ενας αμορφος πυγμαίος που προχωρεί κοιμισμένος μέσα στην ομίχλη ψάχνοντας για τό ξύπνημά του.


Και για τόν ανθρωπο που βρίσκεται μέσα σου θα ηθελα τώρα να μιλήσω.
Γιατι αυτός είναι που γνωρίζει τό εγκλημα και την τιμωρία του εγκλήματος, και όχι ό θεϊκος σου έαυτός οϋτε ό πυγμαιος που ζει στη σκοτεινιά.
Πολλες φορες σε ακουσα να μιλας για κάποιον που διέπραξε αδίκημα ώσαν αυτός να μην ηταν ενας από δλους σας, αλλα ενας ξένος για σας, ενας παρείσακτος στόν κόσμο σας.

Έγω δμως σας λέω δτι δπως ό αγιος και ό δίκαιος δεν μπορει να ύψωθει πάνω από το πιό ψηλό σημειο που βρίσκεται σε καθένα από σας,
'Έτσι κι ό πονηρός κι ό αδύνατος δεν μπορουν να πέσουν πιό χαμηλα από τό χαμηλότερο σημειο που βρίσκεται πάλι μέσα στόν καθένα σας.
Κι όπως τό ενα μόνο φύλλο δεν κιτρινίζει παρα μονάχα με τη βουβη γνώση όλου του δέντρου,
'Έτσι κι ό παραβάτης δεν μπορει να κάνει αδίκημα χωρις την κρυφη θέληση δλων σας.
Σα μια πομπη βαδίζετε δλοι μαζι πρός τό θεϊκό σας έαυτό.

Έσεις είστε ό δρόμος και οΙ όδοιπόροι. Κι δταν κάποιος από σας πέφτει,
τό πέσιμό του είναι για κείνους που ακολουθουν, μια προφύλαξη ενάντια στην πέτρα δπου μπορουν να σκουντουφλήσουν.
Ναί, και τό πέσιμό του είναι και απ' αυτους που είναι μπροστά του, πού, μ' δλο που είχαν πιό γρήγορο και πιο σίγουρο βημα, ώστόσο δεν εβγαλαν τό πέτρινο εμπόδιο από τό δρόμο.

Και θα πω ακόμα, παρ' δλο που ή λέξη μπορει να είναι βαρια για την καρδιά σας: ·0 δολοφονημένος δεν είναι χωρις ευθύνη για το θάνατό του, κι ό ληστεμένος φταίει κι ό ιδιος για τό λήστεμά του.

Οί δίκαιοι δεν ειναι αθωοι για τις πράξεις των πονηρων,
Κι εκείνος με τα καθαρα χέρια δεν είναι ανεύθυνος για τις πράξεις του κακούργου.
Ναί, ό ενοχος είναι πολλες φορες το θύμα του κακοποιημένου.
Κι ακόμα πιο συχνα ό καταδικασμένος είναι εκεινος που κουβαλα το φορτίο για λογαριασμο των αθώων και των ακατάκριτων.

Δεν μπορειτε να ξεχωρίσετε τόν δίκαιο απο τόν (ίδικο και τον καλο απο τον πονηρό' Γιατι κι οί δυο στέκονται μαζι μπροστα στο πρόσωπο του ηλιου καθως ή μαύρη και ή ασπρη κλωστη ύφαίνονται μαζί.
Κι όταν ή μαύρη κλωστη σπάζει, ό ύφαντουργός θα προσέξει όλο τό ύφασμα, και θα εξετάσει επίσης και τον αργαλειό.

Άν κάποιος απο σας φέρει μπροστα στη δικαιοσύνη την απιστη σύζυγο,
Θα πρέπει επίσης να ζυγίσει την καρδια του συζύγου της στη ζυγαριά, και να μετρήσει την ψυχή του με μέτρα.
Και αυτός που θα καταδίκαζε σε μαστίγωμα τόν αδικητή, θα πρέπει να ερευνήσει και την ψυχή του αδικημένου.

'Άν κάποιος από σας θα ήθελε να τιμωρήσει στό ονομα της δικαιοσύνης και να κατεβάσει τό τσεκούρι πάνω στό κακό δέντρο, θα πρέπει να κοιτάξει και τις ρίζες του'
Και τότε αληθινα θα δει δτι οι ρίζες του καλου και του κακου, του καρποφόρου και του ακαρπου, ειναι τυλιγμένες όλες μαζι στη σιωπηλη καρδια της γης.

Κι εσεις δικαστες που θέλετε να ειστε δίκαιοι.
Τί κρίση θα βγάλετε γι' αυτόν που αν και ειναι τίμιος στα χέρια ειναι όμως κλέφτης στη σκέψη;
Και ποιά ποινη θα βάζατε σ αυτον που σκοτώνει τη σάρκα, αλλα δολοφονειται ό ίδιος στην ψυχή;
Και πως θα τιμωρήσετε εκεινον που στην πράξη είναι δόλιος και καταπιεστής,
Άλλα που είναι κι ό ίδιος αδικημένος και εξευτελισμένος;
Και πως θα τιμωρήσετε εκεί νους που οι
τύψεις τους ειναι κιόλας πολυ μεγαλύτερες από τα αδικήματά τους;

Δεν ειναι οι τύψεις ή δικαιοσύνη που απονέμει δ ίδιος εκείνος νόμος που εσείς θέλετε να ύπηρετείτε;
Δεν μπορείτε δμως να βάλετε τύψεις στην καρδια του αθώου, ούτε να τις αφαιρέσετε από την καρδια του ενόχου.
Άπρόσκλητες οι τύψεις θα καλουν μέέσα στη νύχτα, ετσι που οι άνθρωποι να ξυπνουν και να αντικρύζουν τόν έαυτό τους.
Κι εσείς που θέλετε να κατανοήσετε τη δικαιοσύνη, πως θα τό μπορέσετε, παρα μόνο αν αντικρύσετε δλες τις πράξεις στό πιο δυνατό και καθαρό φως;

Μόνο τότε θα καταλάβετε ότι αυτοι που στέκονται όρθιοι και αυτοι που εχουν πέσει δεν ειναι παρα ενας άνθρωπος που στέκεται στό μισοσκόταδο ανάμεσα στη νύχτα του πυγμαίου έαυτου του και τη μέρα του θείου έαυτου του.

Και ότι ο γωνιόλιθος του ναου δε βρίσκεται ψηλότερα από τόν πιό χαμηλο λίθο στα θεμέλιά του.