Κι ένας από τους γέροντες της πόλης είπε, Μίλησέ μας για τό Καλό και τό Κακό.
Κι εκεινος αποκρίθηκε:
Μπορω να μιλήσω για τό καλό που είναι μέσα σας, αλλα οχι για τό κακό. Γιατί, τί αλλο είναι τό κακό εκτός από τό καλό τό βασανισμένο από την πείνα του και τη δίψα του;
Στ' αλήθεια, όταν τό καλό πεινάει, αναζητα την τροφή του ακόμα και στις σκοτεινες σπηλιές, και όταν διψα, πίνει ακόμα και από τα στάσιμα νερά.
Είστε καλοι όταν είστε ενα με τόν έαυτό σας.
Κι ώστόσο, όταν δεν είστε ενα με τόν εαυτό σας δεν ειστε κακοί.
Γιατι το διαιρεμένο σπίτι δεν είναι φωλια κλεφτων είναι μόνο ενα διαιρεμένο σπίτι.
Κι ενα καράβι χωρις πηδάλιο μπορει να περιπλανιέται ασκοπα ανάμεσα σε επικίνδυνα ξερονήσια κι ώστόσο να μη βουλιάξει στό βυθό.
Ειστε καλοι δταν προσπαθειτε να δώσετε από τόν έαυτό σας. Κι ώστόσο δεν είστε κακοι όταν γυρεύετε όφελος για τόν έαυτό σας. Γιατι όταν προσπαθειτε για όφελος είστε σαν τη ρίζα που προσκολλιέται στη γη και βυζαίνει στό στηθος της.
Και βέβαια ό καρπός δεν μπορει να πει στη ρίζα, «Να είσαι σαν εμένα, ωριμη και γεμάτη, και πάντα να δίνεις από την αφθοονία σου».
Γιατί, για τον καρπό τό δόσιμο είναι ανάγκη, όπως ανάγκη είναι για τη ρίζα ή απολαβή.
Κι εκεινος αποκρίθηκε:
Μπορω να μιλήσω για τό καλό που είναι μέσα σας, αλλα οχι για τό κακό. Γιατί, τί αλλο είναι τό κακό εκτός από τό καλό τό βασανισμένο από την πείνα του και τη δίψα του;
Στ' αλήθεια, όταν τό καλό πεινάει, αναζητα την τροφή του ακόμα και στις σκοτεινες σπηλιές, και όταν διψα, πίνει ακόμα και από τα στάσιμα νερά.
Είστε καλοι όταν είστε ενα με τόν έαυτό σας.
Κι ώστόσο, όταν δεν είστε ενα με τόν εαυτό σας δεν ειστε κακοί.
Γιατι το διαιρεμένο σπίτι δεν είναι φωλια κλεφτων είναι μόνο ενα διαιρεμένο σπίτι.
Κι ενα καράβι χωρις πηδάλιο μπορει να περιπλανιέται ασκοπα ανάμεσα σε επικίνδυνα ξερονήσια κι ώστόσο να μη βουλιάξει στό βυθό.
Ειστε καλοι δταν προσπαθειτε να δώσετε από τόν έαυτό σας. Κι ώστόσο δεν είστε κακοι όταν γυρεύετε όφελος για τόν έαυτό σας. Γιατι όταν προσπαθειτε για όφελος είστε σαν τη ρίζα που προσκολλιέται στη γη και βυζαίνει στό στηθος της.
Και βέβαια ό καρπός δεν μπορει να πει στη ρίζα, «Να είσαι σαν εμένα, ωριμη και γεμάτη, και πάντα να δίνεις από την αφθοονία σου».
Γιατί, για τον καρπό τό δόσιμο είναι ανάγκη, όπως ανάγκη είναι για τη ρίζα ή απολαβή.
Ειστε καλοι σταν ειστε ολότελα ξύπνιοι στό λόγο σας.
Κι ώστόσο δεν ειστε κακοι δταν κοιμάστε, ενω η γλώσσα σας πάλλεται χωρις σκοπό; Και ίσως, ακόμα και μια ασυνάρτητη όμιλία μπορει να δυναμώσει μια αδύνατη γλώσσα.
ΕΙστε καλοι όταν περπατατε πρός το σκοπό σας σταθερα και με τολμηρα βήματα.
Κι ώστόσο δεν είστε κακοι σταν προχωρειτε πρός τα κει κουτσαίνοντας.
Άκόμα και κεινοι που κουτσαίνουν δεν πηγαίνουν πρός τα πίσω.
Αλλα εσεις που είστε δυνατοι και γρήγοροι, προσέξτε να μη κουτσαίνετε μπροστα στόν κουτσό, νομίζοντας στι αυτό ειναι καλοσύνη.
Είστε καλοι με αναρίθμητους τρόπους, και δεν ειστε κακοι σταν δεν ειστε καλοί, Μόνο που χασομερατε και τεμπελιάζετε.
ΕΙναι κρίμα που τα ελάφια δεν. μπορουν να διδάξουν στις χελωνες τη γρηγοράδα.
Ή καλοσύνη σας βρίσκεται στη λαχτάρα σας για το μεγάλο εαυτό σας: και ή λαχτάρα αυτη βρίσκεται μέσα σε όλους σας.
Αλλα σε μερικους απο σας, ή λαχτάρα αυτη είναι σα χείμαρρος που τρέχει όρμητικα προς τη θάλασσα, κουβαλώντας μαζί του τα μυστικα των λοφοπλαγιων και τα τραγούδια του δάσους.
Κι ώστόσο δεν ειστε κακοι δταν κοιμάστε, ενω η γλώσσα σας πάλλεται χωρις σκοπό; Και ίσως, ακόμα και μια ασυνάρτητη όμιλία μπορει να δυναμώσει μια αδύνατη γλώσσα.
ΕΙστε καλοι όταν περπατατε πρός το σκοπό σας σταθερα και με τολμηρα βήματα.
Κι ώστόσο δεν είστε κακοι σταν προχωρειτε πρός τα κει κουτσαίνοντας.
Άκόμα και κεινοι που κουτσαίνουν δεν πηγαίνουν πρός τα πίσω.
Αλλα εσεις που είστε δυνατοι και γρήγοροι, προσέξτε να μη κουτσαίνετε μπροστα στόν κουτσό, νομίζοντας στι αυτό ειναι καλοσύνη.
Είστε καλοι με αναρίθμητους τρόπους, και δεν ειστε κακοι σταν δεν ειστε καλοί, Μόνο που χασομερατε και τεμπελιάζετε.
ΕΙναι κρίμα που τα ελάφια δεν. μπορουν να διδάξουν στις χελωνες τη γρηγοράδα.
Ή καλοσύνη σας βρίσκεται στη λαχτάρα σας για το μεγάλο εαυτό σας: και ή λαχτάρα αυτη βρίσκεται μέσα σε όλους σας.
Αλλα σε μερικους απο σας, ή λαχτάρα αυτη είναι σα χείμαρρος που τρέχει όρμητικα προς τη θάλασσα, κουβαλώντας μαζί του τα μυστικα των λοφοπλαγιων και τα τραγούδια του δάσους.
Ενώ σε αλλους είναι σάν επίπεδο ρευμα πού χάνεται στις στροφες και τις γωνίες κι αργοπορεί ωσπου νά φτάσει στην ακτή.
Άλλά δεν πρέπει αυτός που λαχταρα πολυ νά λέει σ' εκείνον πού λαχταρα λίγο,
Άλλά δεν πρέπει αυτός που λαχταρα πολυ νά λέει σ' εκείνον πού λαχταρα λίγο,
"Γιατι εισαι αργος και σταματας;»
Γιατι ό πραγματικά καλός δε ρωτάει τον γυμνό, "που είναι τά ρουχα σου;» ουτε τον αστεγο, "Τί επαθε τό σπίτι σου;»
Γιατι ό πραγματικά καλός δε ρωτάει τον γυμνό, "που είναι τά ρουχα σου;» ουτε τον αστεγο, "Τί επαθε τό σπίτι σου;»
Mετάφραση: Ευάγγελος Γράψας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου