Σαν ήμουν στον καιρό της νιότης μου είχαν πει πως σε κάποια πολιτεία ζουσαν όλοι οι άνθρωποι μ' οδηγήτρες τους τις Γραφές.
Κι είπα:
«Θ' αναζητήσω αυτή την πόλη, να χαρώ την ευλογία της».
Κι ήταν μακριά πολύ. Κι έκανα γερή κουμπάνια για το ταξίδι μου.
Και μετά σαράντα μέρες ξεδιάκρινα την πόλη, και στις σαράντα μέρες και μια, σ' αυτήν εμπήκα.
Και τι να δω!
Το σύνολο από τους κάτοικους της πόλης, ήταν άτομα που δεν είχαν παρά μόνο ένα μάτι κι ένα χέρι.
Κι εμβρόντητος μονολόγησα:
«Μπορεί σε μια τόσο άγια πόλη οι άνθρωποι να μην έχουν παρά ένα μάτι κι ένα χέρι;»
Τότε πρόσεξα πως κι εκείνοι είχαν μείνει κατάπληχτοι,
απορώντας πολύ, για τα δυο μου μάτια και τα δυο μου χέρια.
Και καθώς αντάλλαζαν κουβέντες, μεταξύ τους, τους ρώτησα:
«Eίναι στ' αλήθεια αυτή η Βλογημένη Πολιτεία, που καθένας ζει μ' οδηγήτρες του τις Γραφές;»
Και μου απάντησαν: «Ναι, αυτή 'ναι».
«Και τι συφορά σας βρήκε», είπα, «τι έγιναν τα δεξιά σας μάτια και τα δεξιά σας χέρια;»
Κι όλος Ο λαός μπήκε σε κίνηση.
Κι είπανε: «'Έλα, να δεις» ..
Και με πήγαν στο ναό, καταμεσής στην πόλη.
Και μέσα στο ναό είδα: σωρό χέρια και μάτια.
Σα φύλλα μαδημένα.
Και τότες είπα: «Αλίμονο! Ποιός κουρσευτής πρόσταξε, τέτοια σκληρότητα, σε βάρος σας;»
Και, ψίθυρος υψώθηκε σαν κύμα ανάμεσό τους.
Κι ένας από τους πρεσβύτερους βγήκε μπροστά από όλους κι είπε:
«Είναι αυτοπραξία μας.
Ο Θεός μας έκανε κουρσευτές πάνω στο κακό που έβοσκε μέσα μας».
Και μ' οδήγησε μπρος σ' ένα ψηλό βωμό, κι ολόκληρο το πλήθος ακλουθουσε.
Και μου 'δειξε πάνου στο βωμό μια επιγραφή, σκαλισμένη, που έγραφε:
«Ει δε ο οφθαλμός σου ο δεξιός σκανδαλίζει σε, έξελε αυτόν και βάλε απο σου· συμφέρει γαρ σοι ίνα απόληση εν των μελών σου, και μη όλον το σώμα σου βληθή εις γέεναν' και ει η δεξιά σου χειρ σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτήν και βάλε από σου· συμφέρει γαρ σοι ίνα απόληση εν των μελών σου και μη όλον το σώμα σου βληθή εις γέεναν».
Τότε μπήκα στο νόημα.
Και στρεφόμενος στα πλήθη φώναξα:
«Δεν υπάρχει ούτε ένας, (άντρας η γυναίκα, ανάμεσό σας: που να έχει δυο μάτια η δυο χέρια;»
Και μου απάντησαν, λέγοντας:
«Όχι, ούτε ένας. Δεν υπάρχει Ούτε ένας, εχτός από τα παιδιά - τα πολύ μικρά ακόμα για να μπορούν να διαβάσουν τη Γραφή και να καταλάβουν τις εντολές της».
Και μόλις βγήκαμε από το ναό, εγκατάλειψα αμέσως τη Βλογημένη Πολιτεία'
γιατί δεν ήμουν πολύ μικρός, και γιατί μπορούσα τη Γραφή να διαβάσω.
