Της προσμονής στιγμές ίχνη απ’ του χρόνου οπλές… * Μια στενοχώρια, αν γίνει νέο παράθυρο, τι βλάφτει που στου σπιτιού σου κάποιον τοίχο «χάρ...

Περίεργα: το βαθύ και το ψηλό πιο κοντινή έχουν, μεταξύ τους, θέση απ’ ότι το καθένα από τα δυο σαν άξονος – γραμμή τους μπει, στη μέση. * Ό...

Διαλέγουμ’ όλες τις χαρές μας και την κάθε θλίψη, προτού, για να τις ζήσουμε, μας πέσουν, κάπου απ’ τα ύψη… * Ένας μοσότοιχος, και μόνο, τίπ...

Απ’ τα μυστήρια της ζωής, σαν τα ’χεις όλα λύσει, ποθείς το θάνατο – ύστερο μυστήριο της – να δεις. Η ανατολή της γέννησης και του θανάτου η...

Όλοι οι μεγάλοι, που έχω ακούσει ή με τα μάτια μου είδα, κάτι μικρό ’χαν – σύμφυτο – στο τέλειο μια κηλίδα. Κι ήταν, εκείνο το μικρό, σ’ αυτ...

Αξιοδάκρυτος, αυτός – κι όλους περνά σ’ ασκήμια – που για χρυσάφια τα όνειρά του ξεπουλάει, κι ασήμια… * Όλοι μας σκαρφαλώνουμε ψηλά, στις κ...

Σαν δεις κάποιον που πάνε φυλακή μια σκέψη, στην καρδιά σου ας έρθει, μόνη, πως ίσως τώρα μπαίνοντας σ’ αυτή, απ’ άλλη – πιο στενή, γι’ αυτό...

Η απάτη – που το στόχο του, κάποτε βρίσκει – βέλος· μα που συχνότερα γυρνά: κι αυτοσκοτώνει, τέλος… * Πραγματικός συχωρητής· σαν συχωρνάς Φο...

Πρέπει η Φιλία, πάντοτε, γλυκιά να μένει ευθύνη, κι ουδέποτε: ευκαιρία του ενός· ουδέποτε, να γίνει… * Τον φίλο σου αν δεν ένιωσες, σ’ όλες ...

Το ίδιο κ’ εμείς να κάνουμε, μη δεν έχουμε μάθει – αλλιώς τραγούδισμα, να πει, θα εβόλιε ανθρώπου στόμα; * Του κοκκινόφτερου πουλιού – η διά...

Κάποιοι, την πένα τους βουτώντας στης καρδιάς μας το αίμα, θαρρούν πως έμπνευση έχουμε και θείο κατέχουν πνέμα… * Αν ένα δέντρο έγραφε του β...

Αν ο χειμώνας έλεγε «Κρύβει Άνοιξη η καρδιά μου» ποιος, πίστη θα ’δινε ποτές στα λόγια του, εδωχάμου; * Ο κάθε σπόρος, νιώθω, πως κλείνει – ...

(Ανάρτηση, αφιερωμένη στην αγαπημένη μου φίλη Στέλλα ) Πάντα αν διαβώ κάποια αμμουδιά μεσ'από αφρούς και από άμμοπερνά από το νου μου πω...